آرامگاه مهربابا - سمادی
مقدس‌ترین مکان منتسب به اوتار مهربابا آرامگاه ایشان است. بابا این نقطه را در ماه می 1927 برگزیدند و به دستور ایشان یک کلبه‌ی کوچک با حصیرهای بامبو و ورقه‌های فولادی در اینجا ساخته شد. سنگ‌های کوچک ساختمان آن توسط مهربابا انتخاب گردید. ابتدا به صورت یک کلبه‌ی ساده که در وسط آن گودالی مستطیل شکل وجود داشت برپا گردید. بابا مدت‌ها در آنجا اعتکاف کردند بعدها کارهای سنگی و گنبد آن صورت گرفتدر 30 ژوئن ، مهر اشرام تازه تأسیس از محل اقامتگاه خانواده‌ها در ارنگئون به اینجا در بالای تپه منتقل شد و بابا آن شب را در این کلبه‌ی جدید سپری کردند. مدتی کوتاه پس از این، بابا دستور دادند یک گودال به ابعاد 6 فوت طول و 4 فوت عرض و 6 فوت ارتفاع در این نقطه کنده شود. دیوارهای این گودال سنگچین شده بود و پله‌های کوچکی برای پایین آمدن به داخل گودال کار گذاشته شده بود. یک سکو در سمت دیوار شرقی این گودال ساخته شده بود تا بابا بتوانند با ملاقات کنندگان و با شاگردان مدرسه دیدار کنند. یک کلبه دیگر از چوب و ورقه‌های فولادی با دری که به سمت جنوب باز می‌شد و یک پنجره به سمت شرق، بر روی آن گودال ساخته شد. بابا در اوت 1927 شب‌ها را در اینجا سپری می‌کردن و در دهم نوامبر یک دوران اعتکاف و روزه را به مدت پنج ماه و نیم آغاز کردند. در طول این دوران، یک سری ساختمان که از حصیر بامبو بود و از ضلع شمالی گودال آغاز می‌شد در اینجا ساخته شد. این ساختمان به نام ساداک اشرام) طالب‌ها، جویندگان (Sadak Ashram معروف شد و چهار نفر از مریدان مرد در این مکان به مدت دو ماه و نیم، از دسامبر 1927 در آنجا به روزه و اعتکاف پرداختند. در همین زمان بابا شروع کردند به آشکارسازی معانی روحانی به پسرها که بسیاری از آنان توسط تماس شخصی با بابا، دگرگونی‌های عظیمِ درونی را تجربه کردند. این آغاز پرِم اشرام (Perm Ashram) بود.پس از انکه اشرام در سال 1927 از توکا (Toka) باز گردانیده شد، دیوارهای چوبی گودال با ساختاری از سنگ نرم جایگزین شد و در سمت شمال و غرب پنجره‌هایی به آن افزوده شد. در آن زمان عکس‌های زیبایی از بابا و پسران اشرام در این مکان برداشته شد. در سال 1938 آن گودال، با استفاده از سنگ‌های اداره پست اصلی، تجدید بنا شد و به وضعیت کنونی درآمد. بابا از نوروجی داداچانجی Naoroji Dadachanji خواستند تا گنبد را طوری طراحی کند که چهار نماد ادیان جهان را در برگیرد. آتش زرتشتیان، معبد هندوها، صلیبِ مسیحیت و مسجد مسلمانان. در پایان همان سال بابا از هنرمند سویسی، هلن دهم (Helen Dahm) که در اشرام ساکن بود، خواستند تا سطح دیواره‌های داخلی را نقاشی کند. سکوی شرقی دوباره ساخته شد و پنج دخمه‌ی مراقبه برای گرامی داشت اشرام ساداک‌ها (جویندگان) به آن اضافه شد.
دراوایل سال‌های1970 مهرا از چارلی مورتون (Charlie Morton) خواست تا از یکی از تصاویر بابا را که انتخاب مهرا بود روی شیشه‌های رنگین خلق کند. از آنجا که کار بر روی شیشه، زمان بسیارلازم داشت، چارلی فکر کرد بهتر است برای تأیید کسانی که بر این کار نظارت داشتند ( مهرا، مانی و رانو) ابتدا یک تابلوی نقاشی خلق کند. در 1991، با تصمیم مانی، خود آن تابلوی نقاشی نصب شد. سنگ مرمر ایتالیایی کارِرا(Carrerra) که در آرامگاه بابا قرار دارد توسط رانو گیلی (Rano Gayley)انتخاب و هدیه شد و در پایان سال 1971 توسط پادری نصب گردید. رنگ‌های بیرون سامادی توسط مانی در پایان سالِ 1990 انتخاب شدند و در سال‌های 1990 تا 1992، یک بازسازی کامل از ساختار اصلی این مکان انجام شد.
در طول برگزاری برنامه‌های ساهاواس (درحضور خداوندSahavas ) در دهه‌ی 1950 مهربابا به مردم تأکید کردند که آنان چقدر خوش اقبال هستند که در حضور جسمانی او بر آرامگاه( سامادی ) آتی ایشان سرتعظیم فرود می‌آورند. ایشان اعلام کردند که شصت سال پس از اینکه بدنشان را ترک کنند، آرامگاه (سمادی ) ایشان زیارتگاه اصلی تمام دنیا خواهد بود.
"پس از اینکه بدنم را ترک کنم، جسم خاکی‌ام در اینجا به خاک سپرده خواهد شد و این تپه یک مکان مهم زیارتی برای تمام دنیا خواهد شد. هیچ کدام از شما اهمیت این روز را درک نمی‌کنید. هفتاد سال بعد، اینجا مکان عظیم زیارت و موهبت خواهد شد. یک شهر در اینجا رشد خواهد کرد. در قیاس با تمامی عاشقان خدا، فیلسوفان، عابدان و آنان که روزی از سرتاسر جهان، برای ادای احترام و تجلیل به سامادی (آرامگاه) روی خواهند آورد، شما چقدر خوش اقبال هستید که اهمیت این مکان را در حضور جسمانی او می‌شنوید." تپه‌ی مهرآباد، برنامه‌ی ساهاواس، فوریه 1958.
در 31 ژانویه 1969، اوتار مهربابا بدنشان را در مهرآزاد ترک کردند و جسمشان برای خاک سپاری به اینجا آورده شد. در زمانی که آرامگاه آماده می‌شد، بدن بابا را بر روی برانکار در کابین ایشان که هنوز هم آنجا واقع است، نگاه داشتند. سپس بدنشان را روی درپوش تابوت نهادند و تابوت به داخل دخمه پایین آورده شد. بدن با گل و تکه‌های یخ محصور شده بود و بر اساس اشاراتی که کرده بودند، برای اینکه عاشقانشان از سراسر دنیا بتوانند برای آخرین فرصت شکل جسمانی ایشان را ببینند، بدنشان به مدت هفت روز دفن نشد. در هفتم فوریه، زمانی که صندوق تابوت را بر روی بدنشان گذاشته و دفن کردند، نشانی از فاسد شدن در بدن ایشان به چشم نمی‌خورد.
آرامگاه برای زیارت از ساعت 7 صبح تا 8 شب باز می‌باشد. از ساعت 6 تا 6:30 صبح غبارروبی صورت می‌گیرد افرادی که خواستار کمک جهت غبارروبی آرامگاه هستند ساعت 6 صبح به آنجا می‌روند. دعاهای مهربابا و مناجات‌های او همه روزه در ساعت 7 صبح و 7 شب خوانده می‌شود که از زائرین درخواست می‌شود در آن زمان سکوت را در داخل و اطراف آرامگاه حفظ نمایند.