هر روز از زندگی یک مرشد بدون شک روزی خاص و پر از تعلیم برای جویندگان حقیقت میباشد. ما در اینجا سعی نمودیم که به چند روز ویژه که عاشقان مهربابا را از سراسر دنیا در هند جمع مینماید تنها اکتفا کرده و به اطلاع شما برسانیم.
امرتیتی
اوتار مهربابا در 31 ژانویه 1969 بدن فیزیکی خود را رها نمودند. از آن پس هر ساله در این روز عاشقان مهربابا از سراسر دنیا در مهرآباد گردهم می‌آیند. این روز را روز امرتیتی نام نهاده‌اند. این بزرگترین رویداد در دوران مهرآباد میباشد. این مراسم به خاطر گستردگی و جمعیت انبوهی که به مهرآباد می‌آیند در طی سه روز30 و 31 ژانویه و 1 فوریه صورت می‌پذیرد. در این سه روز بیش از ده هزار تا دوازده هزار نفر در طول شب و بیش از بیست و پنج هزار تا سی هزار نفر در طی روز به زیارت مهربابا می‌پردازند.
تولد مهربابا
مهربابا در ۲۵ فوریه 1984 در ساعت ۵ صبح در بیمارستان داود ساسون واقع در شهر پونا، به دنیا آمد.
مریدان مهربابا در زمانی که بابا در جسم فیزیکی خود بودهاند و چه بعد از آن هر سال در این روز در ساعت ۵ صبح در سمادی مهربابا جمع می‌گردند و برای پدر ربانی خود جشن گرفته و به شادمانی می‌پردازند.
در سال 1968، مهربابا فرمودند كه در مراسم جشن روز تولدش در سال بعد، یعنی 25 فوریه 1969، مطابق ضوابط خودش دوستدارانش را خواهد پذیرفت و به آنان فیض حضور خواهد داد، ولی كسی به مفهوم آن پی نبرد. او گفت كه این فیض حضور كه اختصاصاً برای دوستدارانش است، بی‌سابقه خواهد بود و آخرینی است كه در سكوت انجام خواهد گرفت. در ضمن فرمودند كه مدت این فیض حضور، محدود نبوده بلكه تا ابدیت ادامه خواهد داشت و در حال خوابیده انجام خواهد شد. همهی اینها اشاره به آن بود كه او بدنش را رها كرده و حضور روحانیاش نزد ما خواهد بود. در ساعت 12:15 بعد از ظهر روز 31 ژانویه 1969، مهربابا بدن خود را رها كرد تا برای ابد در دل دوستدارانش زنده و جاوید بماند. آرامگاه او بر روی تپه‌ای در مهرآباد قرار دارد.
روز سکوت
در دهم جولای هر سال عاشقان مهربابا به روزه‌ی سکوت می‌پردازند. بدین نحو که از اولین دقیقه‌ی روز دهم جولای از گفتن هرگونه کلامی امتنا می‌نمایند و تنها توجه خود را به مرشد خود، مهربابا معطوف می‌سازند و در ساعت دوازده نیمه شب روز دهم جولای به این سکوت پایان می‌دهند.
دونی
روز دوازدهم هر ماه میلادی در مکان دونی که در منطقه‌ی مهرآباد پایین میباشد آتش دونی افروخته می‌شود.
مهربابا اعلام داشته که آتش یکی از جنبه‌های ایشان می‌باشند و هر چیزی را که شما در آتش بیفکنید چه خوب باشد و چه بد خواهد سوخت شما آنچه را که می‌خواهید بسوزانید در من بیندازید.
بدین نحو در این روز قطعه چوب‌های کوچکی به هر فرد داده می‌شود تا به عنوان سمبلی از صفت بد یا کاستی آن فرد در آتش انداخته شده و نابود گردد.
برای این مراسم هر ماه مردم زیادی از گوشه و کنار هند به اینجا می‌آیند تا در این مراسم شرکت نمایند.
در این جا مطالبی را از نحوه‌ی شکل گیری آن برای شما آورده‌ایم:
در دهم نوامبر 1925 ساعت 11 شب آتش «دونی» در نزدیكی جایگاه بابا افروخته شد و مراسمی طبق دستورهای بابا توسط مندلی‌ها انجام گرفت و یك پدیده‌ی جالب در آن موقع اتفاق افتاد. آن ناحیه با كمبود آب رو به رو بود به‌طوری كه خطر بی آب در آن ناحیه حتمی بود. حدوداً یك ساعت بعد از افروختن آتش دونی، باران شدیدی شروع به ریزش كرد. تقریباً پانزده ساعت باران ادامه داشت و به محصولات كشاورزی نشاط و زندگی بخشید و از یك خشکسالی قحطی مسلم جلوگیری كرد.
در آخرین روز سال، هنگام افروختن آتش دونی در ساعت 7 بعد از ظهر بابا خواستند پیام زیر خوانده شود:
ای سر چشمه‌ی دانش بیكران، خدای بزرگ، تو می‌دانی كه من آنچه از یك انسان بر می‌آید در این حالت معمولی به انجام رساندم و نتیجه را به خواست و اراده‌ی تو می‌سپارم. لحظه، ساعت، روز، ماه، سال و زمان شكوفایی آن را به مقدرات تو می‌سپارم.
از این لحظه تو باید مرا هدایت نمایی كه تا 16 فوریه 1952 مقدرات ترا اعلام نمایم. از هم اكنون من خود را از مراسم ظاهری مذهبی كه در طول زندگی جدید و دوره مانو-نش (فنای ذهن) از آنها پیروی می‌كردم آزاد می‌سازم.
گردهمایی جوان‌ها
این برنامه همه ساله برای گردهمایی جوان‌های بابادوست جوان در مهرآباد صورت می‌گیرد و فرصتی برای با هم بودن جوانان بابادوستِ سراسر دنیا و مشارکت در عشق الهی‌اش در مهرآباد میباشد.
همه ساله در ماه جون صدها جوان از سراسر دنیا بین سن 19 تا 35 سال در مهرآباد برای گذراندن 6 روز به یاد ماندنی و هم صدایی با آن یکتای قدیم، گرد هم آمده و در این برنامه عشق‌شان را با یک دیگر شریک می‌شوند. برنامه‌های هنری، موزیک تأتر، گردش‌های خارج از مهرآباد و خدمت در مهرآباد از جمله کارهایی است که در این چند روزه انجام می‌دهند.
این برنامه معمولاً در اواخر ماه جون (28 یا 29) شروع و تا اوایل ماه جولای تقریباً (3یا 4) ادامه پیدا می‌کند. جوان‌ها در این دوران در هاستل‌های سی و دی اقامت پیدا می‌کنند و هزینه‌ی این برنامه برای بابادوستانِ جوان تقریباً 1050 روپیه میباشد.